ជួបជាមួយស្រីនី
តើស្មូត្រជាអ្វី?
ស្មូត្រគឺជាបទកំនាព្យខ្មែរ ។ បទកំនាព្យភាគច្រើននិយាយពីពុទ្ធប្រវត្តិ ទ្រឹស្តីក្នុងសាសនា ឬរៀបរាប់ពីរឿងរ៉ាវនៃប្រពៃណីខ្មែរផ្សេងៗ ។ ស្មូត្រ គឺជាទម្រង់សិល្បៈចម្រៀងមួយដែលពិតជាពិបាកខ្លាំងណាស់សម្រាប់កូនខ្មែរ ព្រោះថាទំនុកច្រៀង និងក្បួននៃការបញ្ចេញសំឡេងគឺខុសពីទម្រង់សិល្បៈផ្សេងៗទៀត ហើយពាក្យច្រើនប្រើជាភាសាបាលី ហើយពាក្យខ្លះទៀតក៏ពិបាកយល់ដែរ ទោះបីជាពាក្យដែលប្រើក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃក៏ដោយ ។
បទសម្ភាសន៍
សូមអរគុណដល់មូលនិធិអាហារូបករណ៍ដែលផ្តល់ឲ្យ ស្រី នី ជាសិស្សស្មូត្រ តាមរយៈសិល្បៈខ្មែរអមតៈ ដែលបានផ្តល់លទ្ធភាពឲ្យនាងបានបន្តការសិក្សានៅទីក្រុងភ្នំពេញ ។ នាងគឺសិស្សដែលមានទេពកោសល្យខ្ពស់មកពីខេត្តកំពង់ស្ពឺ ។ សូរសំនៀងដែលពោរពេញដោយទឹកដមរបស់នាង គឺពិតជាសាកសមណាស់ក្នុងការស្មូត្រ ដ៏សែនពិរោះ ។
តើអ្នកអាចប្រាប់ខ្ញុំពី ទម្រង់សិល្បៈស្មូត្រ និងតើហេតុអ្វីបានជាអ្នកចង់រៀនទម្រង់សិល្បៈនេះបានទេ?
ខ្ញុំបានរៀន ស្មូត្រ រយៈពេលបីឆ្នាំកន្លះហើយ ។ ទម្រង់សិល្បៈមួយនេះ គឺត្រូវសម្តែងតែម្នាក់ឯងទេ ហើយច្រើនសម្តែងនៅក្នុងពិធីបុណ្យសព ។ វាគឺជាប្រភេទបទកំណាព្យស្មូត្រដែលអប់រំយើងពីជីវិតរបស់មនុស្ស និងពុទ្ធប្រវត្តិ ។
ខ្ញុំសម្រេចចិត្តរៀនស្មូត្រ ព្រោះខ្ញុំស្រលាញ់ការស្មូត្រខ្លាំងណាស់ ។ នៅពេលដែលខ្ញុំឮមិត្តភក្តិជាច្រើននៅកំពង់ស្ពឺ ដែលបានរៀនស្មូត្រ ខ្ញុំពិតជាចង់រៀនដូចពួកគេដែរ ហើយខ្ញុំក៏បានចូលរៀនទៅ ។ បច្ចុប្បន្ននេះ ខ្ញុំស្នាក់នៅ និងរៀនបន្តនៅទីក្រុងភ្នំពេញ ប៉ុន្តែខ្ញុំតែងទៅផ្ទះនៅខេត្តម្តងក្នុងមួយសប្តាហ៍ ដើម្បីរៀនជាមួយគ្រូរបស់ខ្ញុំនៅទីនោះ ។ ការធ្វើដំណើរចំណាយពេលប្រហែល ១ម៉ោង ។ ខ្ញុំក៏កំពុងរៀន មហោរី នៅថ្នាក់សិល្បៈខ្មែរអមតៈ នៅទីក្រុងភ្នំពេញដែរ គឺប្រហែលជា ពីរបីខែហើយ ក្នុងគោលបំណងដើម្បីពង្រីកចំណេះដឹងរបស់ខ្ញុំ ។
ខ្ញុំបានរៀន ស្មូត្រ រយៈពេលបីឆ្នាំកន្លះហើយ ។ ទម្រង់សិល្បៈមួយនេះ គឺត្រូវសម្តែងតែម្នាក់ឯងទេ ហើយច្រើនសម្តែងនៅក្នុងពិធីបុណ្យសព ។ វាគឺជាប្រភេទបទកំណាព្យស្មូត្រដែលអប់រំយើងពីជីវិតរបស់មនុស្ស និងពុទ្ធប្រវត្តិ ។
ខ្ញុំសម្រេចចិត្តរៀនស្មូត្រ ព្រោះខ្ញុំស្រលាញ់ការស្មូត្រខ្លាំងណាស់ ។ នៅពេលដែលខ្ញុំឮមិត្តភក្តិជាច្រើននៅកំពង់ស្ពឺ ដែលបានរៀនស្មូត្រ ខ្ញុំពិតជាចង់រៀនដូចពួកគេដែរ ហើយខ្ញុំក៏បានចូលរៀនទៅ ។ បច្ចុប្បន្ននេះ ខ្ញុំស្នាក់នៅ និងរៀនបន្តនៅទីក្រុងភ្នំពេញ ប៉ុន្តែខ្ញុំតែងទៅផ្ទះនៅខេត្តម្តងក្នុងមួយសប្តាហ៍ ដើម្បីរៀនជាមួយគ្រូរបស់ខ្ញុំនៅទីនោះ ។ ការធ្វើដំណើរចំណាយពេលប្រហែល ១ម៉ោង ។ ខ្ញុំក៏កំពុងរៀន មហោរី នៅថ្នាក់សិល្បៈខ្មែរអមតៈ នៅទីក្រុងភ្នំពេញដែរ គឺប្រហែលជា ពីរបីខែហើយ ក្នុងគោលបំណងដើម្បីពង្រីកចំណេះដឹងរបស់ខ្ញុំ ។
តើអ្នកធ្វើអ្វីផ្សេងទៀតទេក្រៅពីរៀន ស្មូត្រ និងមហោរី ?
ខ្ញុំរៀនភាសាអង់គ្លេសនៅសាកលវិទ្យាល័យភ្នំពេញ ព្រោះខ្ញុំចង់បន្តការសិក្សារបស់ខ្ញុំទៅមុខទៀតបន្ទាប់ពីបញ្ចប់បរិញ្ញាប័ត្រទៅ ។ ខ្ញុំជ្រើសរើសរៀនភាសាអង់គ្លេសព្រោះខ្ញុំចង់ធ្វើការជាមួយជនជាតិបរទេស និងជាមួយជនជាតិទាំងអស់នៅលើពិភពលោកដែលចេះភាសានេះ ។ ខ្ញុំក៏បង្រៀនស្មូត្ររៀងរាល់សប្តាហ៍ដល់សិស្សនៅអង្គការ ស៊ី.វី.ស៊ី.ឌី ដែលជាដៃគូជាមួយសិល្បៈខ្មែរអមតៈដែរ ។ នៅពេលទំនេរ ខ្ញុំចូលចិត្តលេងកីឡា ជាពិសេសបាល់ទះ ។ កាលពីនៅរៀននៅអនុវិទ្យាល័យ ខ្ញុំធ្លាប់បានចូលរួមប្រកួតកីឡា ហើយខ្ញុំពិតជាចូលចិត្តវាខ្លាំងណាស់ ។
ខ្ញុំរៀនភាសាអង់គ្លេសនៅសាកលវិទ្យាល័យភ្នំពេញ ព្រោះខ្ញុំចង់បន្តការសិក្សារបស់ខ្ញុំទៅមុខទៀតបន្ទាប់ពីបញ្ចប់បរិញ្ញាប័ត្រទៅ ។ ខ្ញុំជ្រើសរើសរៀនភាសាអង់គ្លេសព្រោះខ្ញុំចង់ធ្វើការជាមួយជនជាតិបរទេស និងជាមួយជនជាតិទាំងអស់នៅលើពិភពលោកដែលចេះភាសានេះ ។ ខ្ញុំក៏បង្រៀនស្មូត្ររៀងរាល់សប្តាហ៍ដល់សិស្សនៅអង្គការ ស៊ី.វី.ស៊ី.ឌី ដែលជាដៃគូជាមួយសិល្បៈខ្មែរអមតៈដែរ ។ នៅពេលទំនេរ ខ្ញុំចូលចិត្តលេងកីឡា ជាពិសេសបាល់ទះ ។ កាលពីនៅរៀននៅអនុវិទ្យាល័យ ខ្ញុំធ្លាប់បានចូលរួមប្រកួតកីឡា ហើយខ្ញុំពិតជាចូលចិត្តវាខ្លាំងណាស់ ។
តើអ្នកមានគម្រោងអ្វីនៅពេលអនាគត?
ខ្ញុំចង់ក្លាយទៅជាអ្នកសម្តែង និងជាគ្រូបង្រៀនផ្នែកស្មូត្រ និងមហោរី ។ ខ្ញុំយល់ថាធ្វើជាគ្រូបង្រៀនពុំមែនជារឿងដែលពិបាកនោះទេ ឲ្យតែយើងមានជំនឿចិត្ត ហើយខ្ញុំពិតជាមានភាពជឿជាក់លើខ្លួនខ្ញុំថាអាចធ្វើបាន ។ ខ្ញុំមិនទាន់ដឹងប្រាកដថា ចង់ធ្វើជាគ្រូបង្រៀននៅកន្លែងណានោះទេ ប៉ុន្តែនៅភូមិកំណើតរបស់ខ្ញុំគឺពិតជាប្រសើរណាស់ ។ វាពិតជាល្អ ដែលទៅបង្រៀននៅតាមទីជនបទស្រុកស្រែ ព្រោះវាអាចផ្តល់ចំណេះដឹងថ្មីៗដល់យើង ។
ខ្ញុំបានសម្តែងពីរបីលើកដែរ ប៉ុន្តែមិនមែនជាលក្ខណៈសម្តែងធំដុំទេ គឺគ្រាន់តែក្នុងពិធីបុណ្យសពធម្មតា និងបុណ្យតូចៗនៅក្នុងភូមិរបស់ខ្ញុំតែប៉ុណ្ណោះ។
ខ្ញុំចង់ក្លាយទៅជាអ្នកសម្តែង និងជាគ្រូបង្រៀនផ្នែកស្មូត្រ និងមហោរី ។ ខ្ញុំយល់ថាធ្វើជាគ្រូបង្រៀនពុំមែនជារឿងដែលពិបាកនោះទេ ឲ្យតែយើងមានជំនឿចិត្ត ហើយខ្ញុំពិតជាមានភាពជឿជាក់លើខ្លួនខ្ញុំថាអាចធ្វើបាន ។ ខ្ញុំមិនទាន់ដឹងប្រាកដថា ចង់ធ្វើជាគ្រូបង្រៀននៅកន្លែងណានោះទេ ប៉ុន្តែនៅភូមិកំណើតរបស់ខ្ញុំគឺពិតជាប្រសើរណាស់ ។ វាពិតជាល្អ ដែលទៅបង្រៀននៅតាមទីជនបទស្រុកស្រែ ព្រោះវាអាចផ្តល់ចំណេះដឹងថ្មីៗដល់យើង ។
ខ្ញុំបានសម្តែងពីរបីលើកដែរ ប៉ុន្តែមិនមែនជាលក្ខណៈសម្តែងធំដុំទេ គឺគ្រាន់តែក្នុងពិធីបុណ្យសពធម្មតា និងបុណ្យតូចៗនៅក្នុងភូមិរបស់ខ្ញុំតែប៉ុណ្ណោះ។
តើការរៀនស្មូត្រផ្តល់អ្វីខ្លះដល់អ្នក?
ស្មូត្រ បានធ្វើឲ្យខ្ញុំបានយល់ពីទឹកចិត្តរបស់ឪពុកម្តាយខ្ញុំ ពីជីវិតរបស់មនុស្ស និងពុទ្ធប្រវត្តិ ។ អត្ថន័យរបស់បទស្មូត្រគឺពិតជាល្អណាស់ ហើយនៅពេលដែលខ្ញុំស្មូត្រ មនុស្សជាច្រើនចូលចិត្តស្តាប់វា ។ ការរៀនស្មូត្រ ធ្វើឲ្យយើងចេះស្រលាញ់ថែរក្សាវប្បធម៌ខ្មែរឲ្យនៅមានជីវិតគង់វង្ស ព្រោះដូចអ្នកធ្លាប់ដឹងហើយថា ស្មូត្រ និងមហោរី គឺជិតបាត់បង់ហើយ ជាពិសេសគឺស្មូត្រ ។ មនុស្សមួយចំនួនភ័យខ្លាចចំពោះការស្មូត្រ ព្រោះពួកគេគិតថាវាជាបទកំណាព្យសម្រាប់ខ្មោច ។ ប៉ុន្តែតាមពិតទៅស្មូត្រ គឺពិតជាពិរោះណាស់…!
តើអ្នកមានក្តីរំពឹងបែបណាចំពោះទម្រង់សិល្បៈមួយនេះ ?
ខ្ញុំចង់ឲ្យមានមនុស្សដទៃទៀត ជាពិសេសកូនខ្មែរ រៀនស្មូត្រ និងប្រវត្តិរបស់វាឲ្យបានច្រើន ។ សិស្សទាំងអស់គួរតែរៀនទម្រង់សិល្បៈមួយនេះ ព្រោះវាអាចជួយពួកគេឲ្យក្លាយជាមនុស្សល្អ ។ នេះគឺជាអ្វី ដែលខ្ញុំតែងព្យាយាមពន្យល់ពីស្មូត្រ ប្រាប់ដល់កូនសិស្សដែលខ្ញុំបង្រៀន និងប្រាប់ឲ្យពួកគេខិតខំរៀនសូត្រ ។ ស្មូត្រ គឺមានសារៈសំខាន់ណាស់ វាជួយធ្វើឲ្យវប្បធម៌របស់មានជីវិតគង់វង្សជានិរន្តរ៍ ហើយយើងអាចទទួលបានចំណេះដឹងល្អៗ ដូចជាពុទ្ធប្រវត្តិជាដើម ។
តើអ្នកមានអ្វីចង់ប្រាប់ទៅសិស្សដែលចង់រៀនស្មូត្រដែរទេ?
បទកាព្យស្មូត្រ តម្រូវឲ្យយើងមានហាត់ពត់សំឡេងរបស់យើងឲ្យបានទៀងទាត់ គឺត្រូវធ្វើការស្មូត្រឲ្យបានវែងៗគ្រប់ពេល និងត្រូវទន្ទេញអត្ថបទកាព្យឲ្យចាំ ។ ប៉ុន្តែយើងក៏ត្រូវមានការប្រុងប្រយ័ត្នចំពោះសំឡេងរបស់យើងដែរ គឺមិនត្រូវបំផ្លាញសំឡេងខ្លួនឯងព្រោះតែការធ្វេសប្រហែលរបស់យើងនោះទេ ជាឧទាហរណ៍ គឺយើងត្រូវជៀសវាងការញ៉ាំជាតិប្រៃខ្លាំង និងខ្លាញ់ច្រើន ព្រោះវាអាចធ្វើឲ្យខូចសំឡេង។ ខ្លឹមជាតិ នៃការស្មូត្រ គឺស្ថិតនៅលើសំឡេង បែបហ្នឹងបានជាវាសំខាន់!
បទកាព្យស្មូត្រ តម្រូវឲ្យយើងមានហាត់ពត់សំឡេងរបស់យើងឲ្យបានទៀងទាត់ គឺត្រូវធ្វើការស្មូត្រឲ្យបានវែងៗគ្រប់ពេល និងត្រូវទន្ទេញអត្ថបទកាព្យឲ្យចាំ ។ ប៉ុន្តែយើងក៏ត្រូវមានការប្រុងប្រយ័ត្នចំពោះសំឡេងរបស់យើងដែរ គឺមិនត្រូវបំផ្លាញសំឡេងខ្លួនឯងព្រោះតែការធ្វេសប្រហែលរបស់យើងនោះទេ ជាឧទាហរណ៍ គឺយើងត្រូវជៀសវាងការញ៉ាំជាតិប្រៃខ្លាំង និងខ្លាញ់ច្រើន ព្រោះវាអាចធ្វើឲ្យខូចសំឡេង។ ខ្លឹមជាតិ នៃការស្មូត្រ គឺស្ថិតនៅលើសំឡេង បែបហ្នឹងបានជាវាសំខាន់!
តើមានអ្វីដែលអ្នកចង់ប្រាប់ដល់អ្នកអានដែរទេ?
យើងទាំងអស់គ្នាគួរតែស្គាល់ពីទម្រង់សិល្បៈដែលយើងមាន ជាពិសេសគឺ ស្មូត្រ ព្រោះវាជិតបាត់បង់ហើយ ដូចនេះយើងត្រូវតែជួយថែរក្សាវាឲ្យបានគង់វង្ស រួមជាមួយវប្បធម៌របស់ខ្មែរដទៃទៀត ។ សិល្បៈ គឺជាធម្យោបាយមួយដែលកូនខ្មែរអាចនាំយកអ្វីដែលខ្លួនមានទៅបង្ហាញដល់ពិភពលោក ។
យើងទាំងអស់គ្នាគួរតែស្គាល់ពីទម្រង់សិល្បៈដែលយើងមាន ជាពិសេសគឺ ស្មូត្រ ព្រោះវាជិតបាត់បង់ហើយ ដូចនេះយើងត្រូវតែជួយថែរក្សាវាឲ្យបានគង់វង្ស រួមជាមួយវប្បធម៌របស់ខ្មែរដទៃទៀត ។ សិល្បៈ គឺជាធម្យោបាយមួយដែលកូនខ្មែរអាចនាំយកអ្វីដែលខ្លួនមានទៅបង្ហាញដល់ពិភពលោក ។
បទសម្ភាសន៍នៅថ្ងៃទី ១៣ ខែកក្កដា ឆ្នាំ ២០១២ ដោយ BY AZELIZ MARY
Comments
Post a Comment